สวัสดีคะ  คุณแม่ memo

                               ปัทส่งข้อสอบไปให้แล้วนะคะ  สำหรับการติวลูกของปัทนะคะ
1. ตั้งแต่เล็กๆ เลยปัทก็จะชวนเค้าดูนั่นดูนี่มาตลอด  ฝึกให้เค้าสังเกตสิ่งต่างๆ รอบๆ ตัวเค้ามาตั้งแต่ยังพูดไม่ได้
จะพูดคุยกับเค้าตลอดเวลา  โชคดีที่ปัทเปิดโรงเรียนที่บ้าน  เลยมีเวลามากกว่าหลายๆคน
2.ปัทพยายามให้เค้าช่วยเหลือตนเองมากที่สุด  ตั้งแต่เล็กๆ 
3.พอเค้าอยู่อ.2  ก็ดูจะฉลาดเลยพยายามยัดเยียดด้วยการติวเค้าตั้งแต่อ.2  แต่รู้สึกไม่ได้ผลเลย   เลยเลิกติวปล่อยเค้าเรียนตามสบาย  ไม่เสริมอะไรทั้งนั้น  นอกจากการพูดคุย   ดูนั่นดูนี้   และฟังนิทาน
4.เมื่อเค้าขึ้นอ.3  เริ่มซื้อโดยกวาดหนังสือเตรียมสอบเกือบทุกเล่มมาดูและเตรียมให้เค้าทำ   เนื่องจากเค้าเรียนที่บ้านของตนเองจึงกลัวว่าเค้าจะขาดประสบการณ์ในการเข้าสนามสอบ  อาจตื่นสนามหรือตื่นคน  เพราะที่โรงเรียนเด็กก็ไม่ใช่มากนัก  ( ห้องละ18 คน )  จึงส่งไปเรียนพิเศษวันเสาร์ที่โรงเรียนเพื่อน   และส่งไปสอบตามสนามสอบต่างๆ 2 สนาม
5.ขณะเรียนที่โรงเรียนในวันธรรมดา  ก็ดูงานที่เค้าทำว่าเค้าไม่เข้าใจเรื่องใดหรือทำผิดเรื่องไหน  ก็ทำ sheet เพิ่ม  เวลาเรียนวันเสาร์ก็เช่นกัน  ถ้าทำข้อไหนผิดมาก็จะทำ sheet เพิ่มเช่นกัน  และทุกวันก็สอนลูก วันละ 1 ช.ม. ไม่มีวันหยุดตลอดปีจนถึงวันสอบ   ปีที่จะสอบงดเที่ยวทางไกลทั้งปี   
                          หวังว่าจะมีประโยชน์กับผู้ปกครองบ้างนะคะ    สำหรับปัทคิดว่าการเตรียมตัวตั้งแต่ชั้นอ.2 มันเร็วไปและมันนานมากกว่าจะถึงวันสอบจริง  อาจทำให้ลูกหมดไฟเสียก่อน   ขนาดปีนี้ปัทติวชั้นอ.3  บางคนยังเลิกเรียนไปก่อนเลยเพราะหมดไฟทั้งแม่และลูก
                          นอกจากนั้นที่สำคัญมากอีกประการคือการสร้างแรงจูงใจให้ลูก   เพราะหากลูกไม่ร่วมมือเราก็ไม่รู้จะทำยังไง   ปัทใช้รางวัลล่อ   โดยมีรางวัลเล็กๆ    ไปจนรางวัลใหญ่   เมื่อไรเห็นลูกเซ็งๆ  จะรีบสร้างขวัญและกำลังใจอย่างด่วนคะ  นอกจากนั้นก็แล้วแต่ดวงแล้ว  เพราะทุกสาธิตจะออกข้อสอบไม่แน่นอน  บางปีก็คณิตศาสตร์มาก   บางปีก็ภาษาไทยมาก   ลูกปัทเก่งภาษาไทยปีนั้นออกภาษาไทยมากพอดี   เคยมีลูกศิษย์เมื่อปี 50  เก่งคณิตศาสตร์แต่ภาษาไทยงั้นๆ  พอดีปีนั้นคณิตศาสตร์ออกมากเลยสอบได้   อีกอย่างที่สำคัญไม่แพ้กันคืออารมณ์ลูกในเช้าวันที่สอบ  พยายามให้ลูกอารมณ์ดีที่สุด   อย่าอารมณ์เสียเด็ดขาด  

                                โชคดีคะ